تو همان تابش بهاری هستی..
که هر لحظه تابیدنش اش را غنیمت باید شمرد...
که خود را به گرمایش سپرد... چشمها را بست و..... .
دیگر
هیچ
آرزویی
باقی نمی ماند...
تو همان تابش همیشه بهاری هستی.... عزیز دل....
منوی بلاگ
بایگانی
- اسفند ۱۴۰۱ (۱)
- شهریور ۱۴۰۱ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۲)
- فروردين ۱۴۰۱ (۵)
- اسفند ۱۴۰۰ (۶)
- دی ۱۴۰۰ (۱)
- شهریور ۱۴۰۰ (۱)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۱)
- اسفند ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۹ (۱)
- آبان ۱۳۹۹ (۱)
- شهریور ۱۳۹۹ (۱)
- خرداد ۱۳۹۹ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱)
- اسفند ۱۳۹۸ (۲)
- شهریور ۱۳۹۸ (۳)
- مرداد ۱۳۹۸ (۱)
- تیر ۱۳۹۸ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۳)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- بهمن ۱۳۹۷ (۲)
- دی ۱۳۹۷ (۱)
- آذر ۱۳۹۷ (۱)
- آبان ۱۳۹۷ (۱)
- شهریور ۱۳۹۷ (۵)
- مرداد ۱۳۹۷ (۳)
- تیر ۱۳۹۷ (۲)
- خرداد ۱۳۹۷ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۴)
- فروردين ۱۳۹۷ (۵)
- اسفند ۱۳۹۶ (۴)
- بهمن ۱۳۹۶ (۲)
- دی ۱۳۹۶ (۴)
- آذر ۱۳۹۶ (۱)
- مهر ۱۳۹۶ (۱)
- شهریور ۱۳۹۶ (۲)
- مرداد ۱۳۹۶ (۳)
- تیر ۱۳۹۶ (۱۴)
- خرداد ۱۳۹۶ (۳)
- آذر ۱۳۹۵ (۱)
- شهریور ۱۳۹۵ (۲)
- مرداد ۱۳۹۵ (۳)
- تیر ۱۳۹۵ (۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- مهر ۱۳۹۴ (۳)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۳)
- تیر ۱۳۹۴ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۶)
- فروردين ۱۳۹۴ (۴)
- اسفند ۱۳۹۳ (۳)
- بهمن ۱۳۹۳ (۶)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱)
پیوندهای روزانه
من روزها، روزه ی سکوت به خودم بدهکارم...
و شاید سالها...
مقروض به ثانیه های هیاهو... به پاهایی پینه به نکرار بسته...
به تمام سجود و رکوع های بی تکرار...
به مشت های گره کرده، بی قرار....
و...
به هزاره های بی تو...
من، روزها...، و شاید سالها...