سخت است نوشتن از عشق به تو...از سادگی گفتن سخت است.. ک من همیشه ادمی در لفافه بودام... سخت راه پر پیچ و خم را پیدا کنم...گم میشوم در خم و پیچ کلمه ها...
و میدانی همیشه هم بد نیست گم شدن....
مثلا در پیچ موهایت گم بشم... ناپیدا باشم..
و یا گم بشود این خاکستری های روزمره, در ابی خنده هایت...
و یا در کوچه پس کوچه ی صدایت....همانجا که بلندای صدای ذوق کردنم از هر کلمه ات گم میکند سکوتم را....
و گم شدن پیچ و تاب بدنت در سادگی بازووانم... همانجا ک ذوب میشویم در هم......
و تو همچنان ادامه میدهی استحاله کیمیاگری ات را با ساده ترین مفاهیم....
روزت مبارک.. بانوی عشق و جان... :*
